سلام. خوبین؟ نمی دونم واقعا با چه رویی اومدم و دارم اپ می کنم. قبول دارم خیلی پررو بازی در آوردم. ولی خوب چه می شه کرد.

از همه ی شما دوستای گلم بی نهایت عذر می خوام که این مدت آپ نکردم و به هیچ کدوم سر نزدم . من شرمنده ی روی ماهتون هستم به خدا.

ولی باور کنین که تو این مدت حتی به وبلاگ خودم هم سر نزده بودم. یعنی بهتره بگم کلا با اینترنت و چت و وبلاگ نویسی قهر بودم. تازه اگه یادتون باشه ت پست اولم گفته بودم اگه دیگه حرفی برای گفتن نداشته باشم نمی نویسم. اما الان دوباره اومدم تا بنویسم.

از همه ی شما عذر می خوام به خصوص ساده گلدار جونم که .......

خجالت می کشم بگم واسه همین سه نقطه می ذارم.

الان هم که اومدم و دوباره آستینامو بالا زدم واسه اینه که باز حرف دارم برای گفتن. البته اگه شما اجازه بدین دوباره می نویسم.

مرسی که اجازه دادین. پس شروع می کنم

خوب از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است.

چه خبرا؟ چه می کنین با زندگی؟ خوش می گذره؟

اگر از احوال ما بپرسید( حتما می پرسید دیگه، نه؟؟) ملالی نیست جز دوری شما.

من که این مدت بدجوری سرم شلوغ بود. می دونین چرا؟ حدس بزنین.

-درس داشتم؟

-نه

-اعصاب نداشتم؟

-نه

-خونمون؟

-نه

-خونتون؟

- نه

-خونه ی تمساحا؟

- نه.

خوب دیگه وقتتون تموم شد. خودم می گم.

یه جایی بودم بدتر از خونه ی تمساحا. البته قبل از اینکه به انجام برسه کارم اونجا مثل خونه ی تمساحا بود.

می بینم که همتون شبیه علامت سئوال شدین. نزنین بابا الان می گم خوب.

راستشو بخواین هفته ی اول اردیبهشت ماه یه نشست با عنوان چهارمین نشست تخصصی- تشکیلاتی هنرهای تجسمی و صنایع دستی دانشجویان سراسر کشور به میزبانی دانشگاه سراسری تبریز برگزار شد. از اونجایی که من هم عاشق کارای گروهی هستم و همیشه دوست دارم با ادمای جدید آشنا بشم از خدا خواسته وارد کار شدم.

البته من از اونجایی که تقریبا همه می دونن خیلی آدم جو گیری هستم زود جو گیر شدم و نقاشی ای که آخر این پست می بینین ، نشانه ی بارز این جو گیری می باشد.

تو این نشست دانشجوهای سراسر کشور حضور داشتن و من افتخار داشتم تا باهاشون آشنا بشم اونم چه آشنایی ای. جاتون خالی خیلی خوش گذشت. با اینکه خیلی کارم سخت بود ولی خیلی دوستش داشتم و تا همین دیروز کلی دپسرده( افسرده) بودم.

راستی جاتون خالی انقدر سوتی های مختلف داده بودم که دیگه بر همه این امر مشتبه شده بود که من خدای سوتی ایران و شاید جهان می باشم. اصرا نکنین که نمی گم. راستی یه سوتی  دادم که خیلی ضایع بود و همه ی دوستام مسخره کردن.

انقدر که سر نزدم به وبلاگ ،آدرس وبلاگ و پسوردم رو فراموش کرده بودم و شده بودم مثل مرغ پرکنده. تازه آی دی هام هم فراموش شده بود و واقعا دیگه نمی دونستم اصلا واسه چی اومدم سایت.

خدا همه ی مریضای اسلام رو شفا بده منو در راس....

خوبه خوبه نخندین . خوشبحالتون هم نشه. ممکنه سر خودتون هم بیاد

خوب انگار که خیلی حرف زدم. دیگه کم کم رفع زحمت می کنم. ولی یادتون باشه: برمی گردم، حتما......