می روم شاید کمی حال شما بهتر شود

می گذارم با خیالت روزگارم سر شود

از چه می ترسی؟ برو دیوانگی های مرا

آنچنان فریاد کن تا گوش عالم کر شود.

می روم دیگر نمی خواهم برای هیچ کس

حالت غمگین چشمانم ملال آور شود

باید این بازنده ی هربار-جان عاشقم-

تا به کی بازیچه ی این دست بازیگر شود؟

ماندنم بیهوده است

امکان ندارد هیچ وقت

این من دیرین من، یک آدم دیگر شود.

دوستای گلم سلام و خداحافظ.

این همه ی حرفام بود. فکر میکنم این شعر خودش گویای حال و روزم هست.

من تا خوردم، کاملا خم شدم. دیگه چیزی تا شکستنم نمونده.فقط دعا کنید نشکنم.

یه مدتیه دیگه اون آدم سابق نیستم. خیلی خسته تر از اونی هستم که بتونم کاری بکنم. شاید خیلی هاتون که منو می شناسید و تو وبلاگای قبلیم باهام بودین می دونین هر از چندی می زنه به سرم اما باز  بر می گردم و روز از نو روزی از نو.

نمی گم این بار بر نمی گردم. اما دیگه نه امیدی برای نوشتن دارم و نه .....

می رم و از همه می خوام نه  با من تماس بگیرید و نه حتی برام میل بزنید. می خوام یه مدت با خودم تنها باشم. تنهای تنها.

دیگه از همه چی خسته شدم.  از همه ی شما ممنونم تو این مدت به وبلاگم سر زدید. از همه ی دوستای گلم که با بی عقلی هام و شاید ...از خودم رنجوندمشون عذر می خوام. از همه ی شمایی که همیشه کنارم بودید و تو هر مشکلی کمکم کردید و من حتی فرصت سر زدن به وبلاگ هاتونو نداشتم، عذر می خوام.

از ساده گلدار جونم که فقط به خاطر ....نمی دونم تقصیر کی بود. شاید  اگه الان وبلاگمو بخونه بگه خوب معلومه نی نی خانوم. همش تقصیر تو بود. قبول دارم.

منو ببخش. ببخش این مدت خیلی ناراحتت کردم و آزارت دادم. ببخش که اصلا دوست خوبی برات نبودم.

از مریم گلم که خیلی دوستش دارم عذر می خوام که امیدوارم اگه چیزی گفتم که ناراحت شده، منو ببخشه. مریم جون امیدوارم اگه دوست داری و دلت می خواد برگردی ایران. و اگر نه، امیدوارم هرجای دنیا که باشی، شاد و سربلند و عاشق اما مثل همیشه می گم، عاشق اما عاقل باشی. دوستت دارم گلم.

از آقای حسامی که هر بار خواستم باهاشون چت کنم یا ایشون آن لاین نبودن یا من. و هروقت هردومون بودیم من عجله داشتم برای رفتن هم عذر می خوام.

از اونی که خیلی دوست خوبی برام بود و قدرشو ندونستم هم عذر می خوام.

از محیای عزیزم و آقای نگارش و آقای شهسواری هم به طور کلی عذر می خوام. چون  هنوز می بینمشون و هنوز باید اذیت های منو تحمل کنن. امیدوارم به بزرگواری خودشون ببخشن.

از دوستای خوبم، سعید، لئون، فرشته،میترال، باران ، آسمون، خونه ی رنگین کمون، خانه ی آرزو، امید، امیر، مانی، مجنون، سنگریزه، مداد سفید، بی خیال، رنگین کمان هفت رنگ، پریا، زهرا، پسر نقره ای, صداقت-پر، غریب آشنا و همه و همه ی اونایی که الان به علت کم حافظگی جاشون سبزه، به خاطر همه چی عذر خواهی و خداحافظی می کنم.

ساده گلدار جونم، دوس جوون، امیدوارم بخشیده باشیم.

همتون رو از ته دل دوست دارم و امیدوارم هیچ وقت تو زندگی کم نیارید.